Beetje historie en een beetje gevoel!

1-8
Als je siroki drogi vertaalt staat er “brede weg”, maar het betekent goede reis. Dat heb ik geleerd van een gepensioneerde leraar Duits en Geschiedenis die ik ontmoette bij een van de mooie meren van Lubniewice (Köningswalde). Hij sprak ook Pools, dat was volgens hem makkelijk als je al Russisch kunt. Hij kwam dus uit de voormalige DDR. Hij fietste ook de R1, maar ging nu weer terug. Hij vertelde dat ik nog steeds door voormalig Duits gebied reed. Het was mij al opgevallen dat je hier geen oorlogsmonumenten vindt, alleen kruisen met Mariabeeldjes. In Miedzyrzecz heb ik het plaatselijk museum bezocht. Daar stond ook een stuk geschiedenis van dit gebied. Toen de Russen in aantocht waren heeft de Duitse commandant veel te laat het gebied laten ontruimen. Het gevolg was dat slechts een beperkt gedeelte van de bevolking kon vluchten. Een gedeelte van de mensen die bleven is door de Russen omgebracht, de anderen, ongeveer 2000, bleven er eerst wonen. De stad was relatief onbeschadigd de oorlog doorgekomen, maar na de oorlog ontstonden er brandjes. De Duitsers werden daarvan beschuldigd, maar het waren meestal Russen. Op 26 juni kregen de Duitsers de opdracht hun huizen te verlaten. Met 20 kilo per persoon werden ze met vrachtwagens naar de andere kant van de Oder gebracht. De Russen wilden geen 5e colonne in hun gebied. Het gebied waar ik doorheen reed was heuvelachtig, veel bossen met afwisselend landbouwgebieden. Met mooie nieuwe huizen en wijken, met oude soms half opgeknapte huizen, die soms uit de Duitse tijd stammen. Met vele nieuwe dikke auto's maar ook veel oude fietsen met een mandje voorop waarmee de oudere Polen hun boodschappen doen . Ik heb nog geen elektrische fiets gezien, wel nieuwe mountainbikes met stevige polen erop. Slechts weinigen heb ik echt zien rijden door de bossen, dus meer om indruk te maken is mijn oordeel. Uiteindelijk weer op een camping bij een meertje gekomen, ik heb heerlijk gezwommen en in het restaurant een visje gegeten.
2-8
Vandaag wat minder historie en meer over het gevoel en de natuur. De omgeving is wat heuvelachtig, zoiets als Noord Frankrijk. De natuur is echter afwisselender. Dan weer stukken bos, veelal hoge dennenbomen, dan weer akkerland, meestal met tarwe of mais. Vandaag heb ik veel over provinciale wegen gereden met redelijk wat verkeer dat hard rijdt. De weg was afwisselend goed, met een fietspad of slechts met barsten en kuilen. Je moet dan zogenaamd "verlichte zit" gaan rijden: dit is een terminologie die nog komt uit de tijd dat we deze afstanden te paard aflegden. Als ik de kuilen zie aankomen ga ik een beetje op de trappers staan zodat ik uit mijn fietszadel kom. Als je dat niet doet wordt, jullie begrijpen het al, alles zeer gevoelig. Als je een vlakke weg heuvel af gaat ga je goed doorzitten , waardoor je snelheid toeneemt en je een heerlijk windje om je heen voelt gaan, kortom een heerlijk gevoel. Als de weg recht en lang is, wat ik vandaag een paar keer had, moet je je gevoel uitschakelen, blik op oneindig en gaan met die banaan. Na een tijdje ben je er dan. Soms denk je dan waarom doe ik dit ? Dit is iets wat je niet met de ratio kan verklaren. Het onbekende moet je aantrekken, je moet een uitdaging willen aangaan met jezelf, je moet eenvoudig kunnen kamperen, want op een fiets kan je niet veel meenemen, je moet flexibel zijn want je weet niet wanneer, waar, hoe laat en wat je kan eten en je moet op jezelf kunnen zijn. Als je het gevoel hebt dat dit je aantrekt kan je dit ook. Ik vind het heerlijk. Mijn gevoel zei dat ik bij een bord met camping Ekogospodarstwo maar eens moest stoppen. Naar een paar honderd meter stond ik al stil met de fiets in het mulle zand, bij de eerste T splitsing stond geen aanwijzing meer, maar mijn gevoel zei links, bij de tweede T splitsing stond ook geen bord, maar ik zag in de verte een boerderij. Nu sta ik alleen bij deze boer. Hij heeft mij al wat boeken gebracht en straks maakt zijn vrouw eten. Mijn gevoel zegt dat dat lekker zal zijn. Hier zijn duidelijk andere regels voor het houden van een minicamping. Zie deze familiedouche en toilet bij de foto’s!