Kaliningrad, een bijzondere stad

Ik wilde vanochtend eerst met het openbaar vervoer naar de stad gaan, omdat vele mensen hier met het openbaar vervoer reizen. Maar hoe te bepalen welke bus je moet hebben? Ik liet door middel van mijn kaartje zien waar ik heen wilde en een mevrouw die Engels sprak gaf aan dat ik met haar mee moest gaan. Zo gezegd zo gedaan. Een paar minuten later zat ik in de bus, maar ik had geen kaartje. De dame zei dat er wel iemand zou komen. Ondertussen lette ik goed op welke gebouwen we passeerden en probeerde mij te oriënteren. De conductrice kwam inderdaad, die liep steeds de bus op en neer naar de personen die nieuw waren ingestapt. Ik wilde eerst naar de nieuwe Russisch orthodoxe kathedraal. De dame vroeg of ik gelovig was en ook al zei ik nee, ze gaf me drie kruisjes mee en wenste mij een goede reis. Ik haakte al snel aan bij een Duitstalige reisgids, die leuke details vertelde. Vroeger mocht religie eigenlijk niet meer, maar toen Gorbatsjov dit wel toestond, schoten de kerkgenootschappen als paddenstoelen de grond uit. Deze kerk moest samen met het overwinningsplein het hart van het nieuwe Kaliningrad worden. De kerk is geweldig mooi, ik maakte nog een stukje van een dienst mee. Veel oude vrouwtjes en een dienst die mij niet aanspreekt, alhoewel het gezang mooi is. Een van de details die ze vertelde is dat op de ene icoon de kerken van Moskou staan, de andere die van Kaliningrad. Buiten op het Overwinningsplein staat echter een monument met daarop de ster van het Rusland, het teken dat Moskou hier regeert. Vervolgens naar de ondergrondse bunker gelopen waaruit de Duitsers de verdediging hebben geleid. Omdat het begon te gieten, heb ik geschuild bij een parfumeriezaak, waar ik in gesprek kwam met een jong stel met een baby. Via Google translate of de Russische variant, vroegen ze mij allerlei eenvoudige dingen, maar daardoor was een half uur schuilen niet erg. De presentatie in de bunker omvatte 20 kleine presentaties en diorama's. Ik had een audioapparaat, maar dat kan beter. Toch was het interessant. Via het Haus der Sovjets naar het Marinemuseum gelopen. Het Haus der Sovjets is een gebouw dat gebouwd werd toen de Sovjet-Unie uit elkaar ging vallen, daarna was er geen geld meer voor en geen behoefte. Het staat voor een groot gedeelte op het grondgebied van het paleis van Koningsberg. Via een andere mevrouw die ik later gesproken heb, is er een felle discussie geweest dit gebouw af te bouwen of het paleis te herbouwen. Er is gekozen voor het eerste, maar veel activiteit is er niet te zien. De tijd zal het uitwijzen. Daarna een Russische onderzeeër bezocht. Deze was weliswaar 68 jaar oud en had dienst gedaan bij de Cuba crises, maar ik denk niet dat veel Nederlanders al eens in en op een Russische onderzeeër zijn geweest. Een medewerker van de Russische marine vertelde mij een en ander in het Engels, want tekst en uitleg waren in het Russisch. Tot een aantal jaren geleden was dit een afgesloten gebied, vanwege de aanwezigheid van een marinebasis. Ook deze man vroeg of ik het elektronisch visum had die nu vanaf 1 juli gratis is. Ook in het hotel bespeuren ze meer toeristen. Daarna was het tijd om te eten, maar ik had de nieuwe synagoge al zien liggen en wilde daar eerst naar binnen. Wat schets mijn verbazing…. ik kan er eten. Dat kwam goed uit en ik schoof aan bij een mevrouw die gids bleek te zijn voor een Amerikaan. Die was geïnteresseerd in WOII en was nu voor de 2e keer in Kaliningrad en kreeg van haar uitleg. Ze vertelde dat er een wandeling over de fortificaties was aangelegd. Ik ben die vervolgens gaan opzoeken en gaan volgen. Toen de wereldkampioenschappen voetbal in 2018 in Rusland werden gehouden heeft men meer aandacht gegeven aan de Duitse geschiedenis. Voordien werd die weggedrukt en moest daar het Russische tijdperk voor in de plaats komen. Nu zie je een herleving van de eerste, maar de Russische geschiedenis is ook niet meer weg te denken. Een interessante stad, die er over 10 jaar weer heel anders zal uitzien, zoals ook in Berlijn het geval is.