Kaliningrad, Rusland
Door: Jan Hendrik
Blijf op de hoogte en volg Jan Hendrik
08 Augustus 2019 | Rusland, Kaliningrad
Op de camping van gisteravond waren er diverse fietsers. Twee Nederlanders die vanuit Riga naar Berlijn fietsen en een ander stel dat naar Moskou ging en iemand die ook naar Klaipeda ging. De Nederlanders hadden er een uur over gedaan om door de controle heen te gaan. Daarom dacht ik maar om de volgende ochtend direct naar de grens te fietsen. In het laatste plaatsje nog wat broodjes en fruit gekocht en toen door naar de grens. Er stond al een kleine file, maar een tweede post ging open en toen was ik de tweede. Dit was de controle die ik nog kende van de tijd dat ik met mijn vader naar de DDR ging. Alle autos moesten open, spiegeltjes eronder en ze scanden heel je paspoort, ook alle lege bladzijden, bladerden het 3 keer door. Ik kreeg een stempel, een visumbewijs en nog een wit label en mocht doorrijden. Bij de volgende controle zei een rus dat ik gewoon de wachtende auto’s moest passeren. Dat deed ik en ik mocht mijn paspoort weer laten zien, daarna, na een paar honderd meter nog een keer, toen een strook land oversteken wat afgezet was met prikkeldraad en toen moest ik mijn label inleveren. Er stond een bord "Welcome in Russia". Ik vroeg of ik dat mocht fotograferen, maar dat mocht niet!! Toen kwam ik op een brede, goed geasfalteerde weg. Het verkeer was niet zo druk, maar er waren ook geen dorpjes meer. Het land was onbewerkt en in de dorpjes die ik doorkwam waren de huizen slecht onderhouden. Hoe dichter ik bij Kaliningrad kwam, hoe drukker het werd en hoe slechter de weg. In alle oude diesels van Europa rijden ze hier nog een tijdje en de diesel zal ook wel van een slechtere kwaliteit zijn. Het stinkt dus aardig en je voelt je smerig. Bij het bord Kaliningrad natuurlijk een foto gemaakt. In de stad zelf begon het te hozen en ik stond in een file op een brug, kon nergens heen. Waar moest ik iets vinden, want ik zie geen reclame borden van hotels of kan ze niet lezen. Google maps werkte niet, maar gelukkig zag ik een Ibis hotel, bekend van mijn tochten naar Parijs. Ze waren helaas vol, maar belden wel 7 adressen af en vonden een hotel op 3 km van het centrum. Aardige jonge dames die ook Engels spraken. Ze installeerden ook nog even een plattegrond van Kaliningrad op mijn mobieltje en zo kon ik off-line makkelijk de weg naar mijn mooie en goedkope hotel vinden. Op weg erheen zag ik al de bouwruïne "het huis van de Sovjets", een niet afgemaakt regeringsgebouw. Bij het hotel bleek mijn bankkaart niet te werken, maar met behulp van het thuisfront is dat ook aangepast en ben ik nu in het bezit van duizenden roebels. Daarna nog even naar de stad en het mausoleum van de filosoof Kant geweest. De stad is grotendeels verwoest tijdens de oorlog. Eerst door de bombardementen van de Canadezen en Engelsen, en later bij de bevrijding door de Russen. De Russen wilden er een Russische modelstad van maken, waarbij de 700 jarige erfenis zou worden vergeten, ook in het beeld van de mensen. In 1965 is men pas met de opbouw van de stad begonnen. Toch zie je dat dat niet helemaal gelukt is en zie je dat men nu weer oude stukjes opknapt en dat daar de toeristen heengaan. Ik zie zelfs auto’s met op hun nummerplaat Königsberg. Het valt mij op dat de mensen vriendelijker zijn dan in Polen.