Verbazing

7-8

Vanochtend al vroeg op en naar de vesting gelopen. Gisteravond had een Duitse mij verteld dat er lange rijen voor de ticketbalie stonden, maar dat er ook een automaat was. Er was nog niemand en bij de automaat een kaartje gekocht. Een audioapparaat was gratis, wat uitzonderlijk is, maar het museum ging open om 8.30 en de apparaten kreeg je pas om 9 uur. Het was een mooie rondleiding en zeer de moeite waard. De vesting is gebouwd door de Duitse orde om het evangelie te verspreiden, is overgenomen door de Poolse koningen, in Pruisische handen gekomen, weer Poolse, door het Duitse Rijk ingelijfd en bij de bevrijding door de Russen voor een groot gedeelte in puin geschoten en nu door de Polen weer hersteld. De afsluitende woorden van de audiotour was dan ook dat men nu wenste dat de burcht voor eeuwen zo blijft bestaan. Het werd steeds drukker en ik was blij dat ik zo vroeg was gegaan. Om 12 uur zat ik weer op de fiets om mijn weg te vervolgen over lichtelijk saaie en lange wegen naar Elbag, een stadje dat ook grotendeels in puin geschoten was en waar men het centrum op een moderne manier gerestaureerd had. Nu vergeet ik wel eens te drinken of te eten en daar kan je van gaan hallucineren. Om dat te voorkomen stop ik regelmatig bij een Sklep: een winkeltje dat je in elk dorp hebt en waar je groente en drinken etc kan kopen. Nu weet ik dat sommige gemeentes in Drenthe graag willen uitbreiden, soms ten koste van Groningen, maar dat men al in Polen bezig was, was nieuw voor mij. Want wat stond er op de afvalbak bij dit winkeltje….. kijk zelf maar. Toen ik later de stad verder uit reed begon ik toch aan mijzelf te twijfelen, want wat zag ik daar nu weer staan??? Als laatste dacht ik dat ik de zee zag en toen dacht ik: zulke mensen sturen ze meestal naar een ver oord in Rusland….. En laat ik daar nu vlakbij zijn.