Zaterdag 22 oktober

Nu 3 weken onderweg en ondanks dat ik me niet eens gehaast heb, zal ik vandaag de Povlakte inrijden. Eerst koop ik bij Daniel warme chocolade melk, van het type dikke chocoladevla, een heerlijk sandwich kaas/ham en een potje biologische yoghurt met vruchten. Ik begrijp dat de parochie dit project heeft opgestart om de mensen een plek te geven om samen te komen. Daniel verteld dat hij vrachtwagenchauffeur is geweest en Philips in Eindhoven heeft bezocht. We namen uitgebreid afscheid en hij wenste mij een veilige reis toe. De weg langs het kanaal en de sluizen was mooi, ik kwam bij enkele waterkrachtcentrales langs, die behoorden tot het industriële erfgoed van Italië. De gebouwen dateerden uit de vorige eeuw en waren prachtig. Jammer dat die industriële grijze loodsen langs de A12 bij Zoetermeer ook niet zo door deze architect zijn gemaakt. Er waren veel fietsers en joggers op pad en helaas ging ik de Rivier de Adda verlaten om de Povlakte in te rijden. Niet het mooiste gebied, vlak, soms ging de weg langs droge verwaarloosde irrigatiekanaaltjes. Soms was het een fietspad dan weer een rustige weg. Wat wel opviel was dat het fietspad zo kon ophouden, of er was ineens een hoge stoeprand, of een hek van een bedrijf, ze waren ook soms slecht onderhouden en een keer trof ik zelfs een boom midden op het fietspad aan. Twee plaatsen bezocht ik beter. Bij de eerste werd ik weer op de foto genomen door een aantal heren. Een van die heren ging een cruise maken met 300 andere wielerfanaten en een bekende Italiaanse sporter. In de plaatsen die ze aandeden gingen ze dan een fietstocht maken. Het geheel was georganiseerd door een Italiaans fietsblad. In het tweede plaatsje werd ik door een Italiaan rond geleid met de fiets. Ik vroeg hem de weg, maar hij vroeg of ik het theater al had gezien en een bekend palazzio. Toen ik dat ontkende en wel belangstelling toonde liet hij nog 2 palazzios zien van bekende plaatselijke rijke families. Ook nu zie je hele mooie huizen met tuin tegenover wat oude of normale huizen staan. Daarna ging ik weer verder door de Povlakte, veel campings zijn er niet, maar bij Cremera was er een. Nog 30 kilometer, zou te doen moeten zijn. Een fietspad langs een kanaal.... daar heb ik al ervaring mee. Het liep even anders, in de plaats waar het fietspad begon kon ik er niet opkomen omdat de brug afgesloten was. In de stad wees men mij steeds naar de snelweg, zelfs fietsers. Ik hield stug vol, want de snelweg was mij veel te druk. Uiteindelijk had ik het fietspad en het eerste stuk ging goed. Maar toen kwamen er een paar boomwortels die behoorlijk hoog waren. Vandaag is al een spaak kapot gegaan en ik heb, dom van mij, geen reserve meegenomen. Dus even remmen, het werden er steeds meer: dan zakt het tempo goed in. Daarna stond er plotseling een bord verboden voor fietsers, ja, wat nu te doen? Gewoon doorrijden, nog meer wortels, een visser zei ook gewoon verder rijden, dan kom je vanzelf in Cremera. Het werd al donker, moest naar de andere kant van het kanaal, en ja hoor, einde fietspad zo ineens, dan maar een stukje langs de weg. Gelukkig was het een rustige weg geworden en het industriegebied van de stad begon al. Nog steeds voldoende licht, ik kwam niet voor het donker in de stad aan en zag ook nog het bordje camping. Even naar links, rustige weg. Oh jee, dat is de oprit voor een autosnelweg! Waarom zetten ze dat niet aan het begin van de weg? Voorzichtig over de berm terug, dan de stad maar in. Helaas nergens meer een bordje camping. Nu was het donker. Aan drie jonge meiden gevraagd of ze de camping wisten. Hoop gegiebel, jij moet het zeggen, nee jij, jij kan goed Engels. Uiteindelijk kreeg ik een route beschrijving, rechts wisten ze niet, kerk ook niet. Gelukkig begreep ik hun Italiaans. Op mijn vraag hoe lang ze al Engels hadden kwam het antwoord 8 en 9 jaar, maar blijkbaar geen praktijk ervaring. Een aardig eind hun aanwijzingen gevolgd, toen maar weer eens gevraagd. Na wat schouder ophalen kwam ik een echtpaar tegen die mij hielp. Ze liepen een stukje mee en maakten een tekeningetje en daar ging ik door het donker met alleen een voorlamp die het nog deed. En ja hoor, ik vond de camping, hij was nog open ook. Helaas geen warm water om te douchen en geen Wifi, we gaan morgen dicht. De toiletten blijken trouwens ook zeer smerig. Helaas ook niets te eten, ja, wel de normale prijs betalen van 11 Euro. Ik heb geen keus. Het hek gaat om 9 uur dicht dus geen tijd om terug naar de stad te gaan. Ik mag trouwens gaan staan waar ik wil en er is gezellige muziek van een plaatselijk restaurant. Gelukkig had ik nog als voorgerecht een sinaasappel, als hoofdgerecht een oud broodje van vanochtend met smeerkaas en als toetje nog een stukje chocolade. Bovendien kunnen we om 9.15 uur na het verslag gemaakt te hebben gaan slapen. Ik verheug me al op morgen: dan ga ik terug de stad in om deze te bekijken en neem dan iets lekkers. Wel 110 km gefietst vandaag.