Maandagavond 24 oktober

Soms is een dag nog niet ten einde ook al denk je dat. In mijn reisboekje stond deze camping niet aanbevolen vanwege de ligging, maar een alternatief stond er ook niet bij. Zoals ik al geschreven had ligt de camping bij een druk kruispunt van wegen. Het voordeel is wel dat er drie restaurants zijn. Een direct naast de camping, veel eten voor weinig geld, en twee schuin aan de overkant van de drukke weg. Hiervan is er een waarbij je weinig krijgt voor veel geld en de andere zit er tussenin, dit alles volgens de onvriendelijk campingbaas. Mijn keus was snel gemaakt, veel eten voor weinig geld spreekt mij als Nederlander wel aan en de drukke weg in het donker oversteken had ik ook geen zin in. Om 8 uur was ik aanwezig, het restaurant heet Restaurant Turismo, voorzien van oranje / rode kerstverlichting. Van buiten leek het een groot restaurant. Dat is het ook. Ik ging zitten aan een tafel voor 2 personen en niet aan een tafel voor 10 personen. Een aardige ober kwam op mij af en vroeg mij wat ik wilde drinken. Ik zei een Schweppes, dat is een bekend merk voor Tonic. Dat had hij niet, dan appelsap, nee dat was er ook niet.... wacht, hij ging even vragen. Hij kwam terug met iets dat op Tonic leek, dat nam ik en het bleek ook goed te zijn. Inmiddels kwamen ook andere gasten binnen, kleine mannetjes met zwarte of donkere truien aan met daarop leesbaar transport..... en dan volgde een naam van een onderneming. Deze letters waren vroeger wit geweest, maar door het vele wassen of niet, niet helemaal schoon meer. De ober vroeg of ze alleen waren, zo ja dan werden ze naast elkaar gezet aan de lange tafels. Ze groetten de mensen die naast of tegenover hen zaten meestal niet, maar pakten hun mobieltje. Soms zag iemand een bekende en werden er handen geschut. De aardige ober vroeg aan mij of ik al een keus had gemaakt uit het menu van 10 of 14 euro. Ik begreep er niet zoveel van, maar hij stelde mij gerust dat het goed zou komen en ik geloofde dat ook. Op een gegeven moment kwam er een bediende met een grote schaal met spaghetti aanzetten en begon de eerste chauffeur zijn bord vol te scheppen, daarna naar zijn buurman en zo kwam ik ook aan de beurt. Het zag er goed uit, net zoals de macaroni op schoolkamp vroeger. Er bleven andere chauffeurs binnen komen: kleine bruingebrande mannetjes, maar ook van een formaat waarvan je denkt hoe komt die nog in de cabine. De ober vroeg of alles naar wens was en ik knikte. Het had goed gesmaakt, maar toen kwam de bediende weer met een andere schaal spaghetti, de vormen waren iets anders, de kleur ook en iedereen kreeg weer zijn bord vol geschept. Nu kon ik best wat eten gebruiken, want de Appenijnen wachten, dus ik ad het smakelijk op. Er kwamen nog steeds nieuwe mannen binnen, maar blijkbaar hoorde ik er niet helemaal bij, want aan mijn tafeltje werd niemand geplaatst. Er werd mij gevraagd wat ik als hoofdgerecht wilde hebben met een menukaart met plaatjes en dat is makkelijk als je de taal niet beheerst. Ik had eigenlijk al wel voldoende, maar ja, al de anderen bestelden ook. Maar voordat we dit hoofdgerecht kregen kwam de bediende met weer een andere schaal met spaghetti en kreeg iedereen voor de derde keer zijn bord vol geschept. Het smaakte mij nog steeds goed, maar ik had langzamerhand wel genoeg. Maar ik laat iets niet staan en ad ook dat bord nog lekker op. In de ruimte hingen drie televisieschermen, allemaal op een andere zender, dus er was voldoende te zien, te horen nauwelijks. Er zat een man met een jongere vrouw ook apart aan een tafeltje, zij kregen ook een ander menu en zaten in een aparte ruimte. Toen kwamen de hoofdgerechten, stukken vlees waar je u tegen zegt. Halve kippen, friet erbij en een paar blaadjes sla, gelukkig viel mijn portie mee. Een gedeelte van de frietjes heb ik maar laten staan. Ik zag al mensen vertrekken, met een bonnetje naar de kassa gaan, dus dat ging ik ook maar doen. 15 Euro koste deze gezellige avond en met een goed gevulde maag is het lekker slapen. Deze camping beveel ik dus van harte aan als je veel wil eten in het nabijgelegen restaurant. In bed moest ik denken aan Henk Wijngaard en het liedje "Met de vlam in de pijp". Ik scheur dan wel niet met een 30 tonnen diesel over de Brennerpas, maar ben wel ver van huis en in min sas en heb een vrouw die op mij wacht.