Dinsdag 4 oktober

S' ochtends vroeg op stap, eerst de Nelson Mandela brug over bij Arnhem over de Rijn en toen richting Pannerden. Achteromkijkend zag ik de John Forster brug liggen, waar in de tweede wereldoorlog zo om gevochten is. Het was bewolkt en veel fietsers gingen naar hun werk of op school. Een van de eerste toeristische borden die ik zag gingen over een waai. Dat is een plek waar een diepe plas is ontstaan na een dijkdoorbraak. De aarde die er door de kracht van het water is uitgespoeld ligt er rondom heen en vooral erachter, waardoor er een plas in een kom is ontstaan. Weer wat geleerd, nu zijn het natuurgebiedjes geworden. De uiterwaarden van de Rijn zijn weer heel anders dan die van de Ijssel. Veel breder en op de Rijn is een druk verkeer van schepen. In Huissen even langs het klooster gereden, volgens mij ging mijn moeder daar wel eens heen. Met de pont weer naar de andere Rijnoever en zo kwam ik in Lobith terecht. Toen ik vroeger als klein kind bij mijn vader in bed kroop waren er nog geen radiouitzendingen de hele dag door, maar begonnen die om even voor 7 uur. Eerst werden dan de waterstanden doorgegeven van onder anderen Lobith, daarna volgden de aantallen van aangevoerde dieren op de veemarkten en de prijzen. Dat alles vervolgens op dicteer snelheid nog eens herhaald. Leuk om daar nu eens te zijn. Toen reed ik Duitsland in, mooie rustige fietspaden langs de oevers van de Rijn, direct weer anders. Op een bepaald moment zag ik de energiecentrale van Kalkar liggen. Hij is als zodanig nooit gebruikt. Het zou een kernfusie centrale worden, maar er waren vele protesten tegen en is uiteindelijk verkocht en omgebouwd tot een speelpaleis. Het stadje Xanten bekeken, een plaatsje waar vroeger een Romeinse stad heeft gelegen en dat nu een groot Romeins openluchtmuseum heeft. Het stadje zelf heeft een mooie kerk met in de crypte een indrukwekkend monument voor Duitsers die in WOII zijn omgebracht door het regime vanwege hun opvattingen over het Nationaal Socialisme. Na Xanten wilde ik met een pont naar de andere kant, echter deze voer niet meer en ik moest eerst naar Weser en toen aan de ander kant van de oever weer 5 km terug fietsen. Ik kwam toen op een hele grote camping, met straatnamen en veel vaste plaatsen, de mensen boven op elkaar. In het toiletgebouw muziek en kermisautomaten, wel prima verzorgd, maar ik voel mij er niet thuis.